Roma sempre ofrece momentos moi especiais. Non eses que repetimos co coñecemento do que vai tantas veces (ese bar ao lado do Paschino, ese paseo polo Celio, esa escalinata que baixa a via Garibaldi), senon ese que xorde de forma inesperada por urxencia ou necesidade. Desta vez, o momento foi no Giolitti. E non para tomar un dos seus celebérrimos xeados, senon para tomar nun curruncho solitario da barra un caffè e una piccola sfogliatella. De pe, en apenas dous minutos, prodúcese ese momento. O importante é detectalo, saber que estás dentro del. Dentro dese momento romano que nunca esqueces. Dura apenas: un petisco, un par de mordeduras para misturar o follaldre e a crema con ricotta e o grolo ínfimo do caffè. Un pequeno aceno coa servilleta de papel para rematar a faena e mirarse nos espellos do local, nas garabatas dos camareiros, na esfinxe erecta da cobradora, nos conos lambidos con présa dos abondosos xeados. Ese intre tan especial.
Nessun commento:
Posta un commento