![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzbYZtvsx2OFUgOWIcjSTFGVOl3EsQL5CAzIyLVpzHzLY3KuLU68ukmUpA7NUU9o-afO2uohfoXZQSnVTjUml6DWKgw0YuFey29YIq1eV4YZQc9wnfchUV9CA3Sk2fRHtwn7d-c_-d6Zfb/s400/Imagen034.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAXXtuOfUI8dfjvN0RnO-ahvA6NW6XlP-HV3XKKYsaoK2kKcmu_nvR4R7drkTva9jHTUm5IJqBFx1eoWnEddChY_NhgSVWbLeNAmbTDPvrPRi60_YPuptV6RvneW0VAM_stzRf2KcQMTDj/s400/Imagen000.jpg)
As sesións do coloquio deixaban pouco tempo para a libación de fino. Pero aínda tivemos tempo de visitar El Pisto (boqueróns, huevas), El Rubio (berenxenas con mel, salmorejo ou flamenquíns) ou o Bandolero, unha antiga residencia dos Condes de Cabra, agora restaurante, onde visitamos unha pequena sacristía (con bocois de Moriles) con ese fantástico detalle da fotografía que acompaño. O menos que podo dicir é glorioso.
3 commenti:
¡Qué mala vida e qué mala cidade!
Lembro con deleite as tapas en Córdoba, efectivamente
Téñolles lembranzas especiais con Córdoba. A máis agradable é por ser pai: o meu pequeno Uxio, foi campión de España infantil ca selección galega de fútbol naquela primorosa cidade murada.
Posta un commento