LA OCA: UN PRACER NUNHA NOITE DE VERÁN DE OUTUBRO

Ten un aspecto moi familiar. Pequeno, iluminado con apliques un tanto avellentados, adornado con cadros nada rechamantes e pintado dun amarelo que xa non se estila, o restaurante La Oca, en plena praza do mercado de Teis, é unha alfaia da comida galega. Apenas seis mesas, ateigadas un venres pola noite (única oportunidade para as ceas), son suficientes para amosar un cuidado na cociña extraordinario. 

Para a última ocasión en que puidemos disfrutar de tal pracer, eliximos menú degustación (35 euros, sen ive), opción só aplicable para a mesa completa. Deste xeito, aproveitamos unha deliciosa ensalada de chèvre chaud, morna e crocante, unhas amanitas á prancha, transparentes e deliciosas, un arroz con choquitos da ría e cogumelos, bordado coma sempre (probablemente o mellor arroz negro que se pode xantar en moitos kilómetros á redonda), unha pescada no seu punto de cocción, coas láminas dos toros despregadas case coa ollada sobre o prato, e un xarrete axelatinado, case ao pil ao pil de houber tal consideración para a salsa excelsa do final. Os postres, xeado de froitas de tempada con lixeira crema da froita da paixón e unha torrija en estado de beatificación, engadiron excelencia ao conxunto, só algo afeada por un café de pota inaceptable e un viño de grandísimo nivel (un López Cristobal) a unha temperatura algo inapropiada. 

A pesar destes levísimos reproches, a experiencia de volver a este lugar tan familiar e tan acolledor segue a conservar os mesmos grandes estímulos para o padal. Só Maruja Limón pode competir con eles con algunha nota máis alta, probablemente por razóns que teñen máis que ver coa maior ambición observable no restaurante da rúa Victoria que coa magnificencia certificable de ámbalas dúas cociñas, as mellores sen dúbida de Vigo e arredores.