Caxigalines nella Reguera'l Campizu

20 ottobre 2014

PRINGÁ, SEVILLA


Hai cidades que hai tempo que non visito e que nun tempo constituiron paixón e euforia, cidades que veñen a min por unha palabra esquecida. Hoxe foi pringá. Tras dela chegou a Bodeguita Romero e unha semana santa cunha calor coma a de hoxe en Vigo, con perfume do azahar nas laranxeiras. E detrás dese perfume, a cor amarela das casas, as ruelas pequenas e pouco iluminadas da vella xudeiría, os perfís das almenas, a lúa sobre o río, a bulla na praza do Salvador. E, coma nunha fervenza de recordos, detrás diso, toda a memoria (con rabo de touro incluido) dunha cidade. Non sei cando volverei a comer pringá: non sei, Sevilla, cando nos veremos.  

Nessun commento: