Na Fundación BdelaM de Vigo exhíbese desde o 24 de abril unha mostra sobre un século de pósters. A exposición procede do Museu do Deseño de Zurich e amosa uns exemplares ben significativos da historia moderna dun xénero artístico, por excesivamente coxuntural, de efímera fama. Sen embargo, a importancia da mostra desminte este aserto. O recorrido cronolóxico en dous andares comeza cos anuncios comerciais de principio de século, con Toulouse-Lautrec e Chéret á cabeza de moitos artistas que por encarga eran capaces de levar a súa arte á existencia un tanto precaria dun cartaz pegado nunha parede por uns poucos días. Os anuncios comerciais dan paso á propaganda (palabra inventada pola Sociedade de Xesús) política, entre a soflama patriótica ou antibelicista da primeira guerra mundial e a reivindicación dun novo réxime de masas no cartelismo soviético, maoísta e nazista. Impresiona a carauta de Hitler, sobre fondo negro, co seu apelido en branco, no enorme cartaz das eleccións do ano 1932. O primeiro andar complétase coas manifestacións primeiras dunha incipiente sociedade de consumo masivo e a paulatina incorporación de mensaxes didácticos e positivos sobre os dereitos humáns, coa espada da bomba atómica sobre os ombreiros do mundo. No segundo andar, o colorido pop e rechamante da publicidade das grandes multinacionais alterna cos posters máis comprometidos contra a guerra, a fame, a miseria ou a desigualdade.
O inxenio e o talento artístico presiden gran parte desta exposición, probablemente menos anunciada cá de Tamara de Lempicka, pero, ao meu xuízo, moito máis interesante. Quizáis poda botarse en falta un maior detalle na explicación dos cartaces (en español), que, desde logo, a contextualización demanda. En calquera caso, ata o 24 de xuño hai unha oportunidade única para visitar non á historia dun xénero artístico, por veces minusvalorado, senón a historia do mundo a través da arte efimera, agora rescatada, do poster, un modelo familiar e paradigmático do noso tempo.
[Tadeusz Trepkowski, 1 maj e David Tartakover, Happy New Fear: os dous poden verse na exposición]
1 commento:
Gústanme moito as descricións que fas das exposicións. Son un pracer.
Posta un commento