Parece que o gran Raúl Cancio, un deses nomes do xornalismo que me persiguen desde que comezara a ler o periódico Pueblo que meu pai traía a casa pola tarde, exhibe as súas fotos en Madrid. De todas as que proporcionan os xornais como aperitivo para ir ver a exposición, esta co admirado Iríbar, sempre de negro, sempre severo, impasible mesmo no vó sobre san Mamés, emociona especialmente. Eu adoitaba levar unhas medias do athletic na súa honra, pero creo que meu irmán ceibará unha furtiva bágoa ao velo.
5 commenti:
Impresionante. Impresionante. Esa foto en branco e negro de San Mamés, con máis xente da que colle... Lembre vostede aquela aldea de Mieres, Gallegos, onde vimos aquela praca: "Plaza de José Ángel Iribar". E non había praza ningunha. Se acaso un cruce casual, unha mera desculpa para a homenaxe.
Quería dicir "Turmano".
Fóiseme todo.
Outra vez! Joder. Púxenme nervioso. Menos mal que é Iribar. Se chega a ser la Jolie...
Aquí pode ver a foto: http://arumes.blogspot.com/2009/06/gallegos-de-mieres.html
Tamén na palabra Iríbar, se clica nela.
Buaaaaaaaaaaaaaaaa!
Posta un commento