A foto é preciosa, de película neorrealista italiana. Aínda que tamén podían ser uns rapaces dos anos 50 en Auria, baixo a Ponte Vella e á beira do Miño, ou na Pena de Francia dende onde se botaban os que nadaban mellor.
Bonita foto, si. A miña nostalxia da felicidade ficou nas lembranzas de ter o corpo mergullado na auga transparente e quentiña da praia de Es Trenc en Mallorca.
A mín tráeme lembranzas do río da infanza.Xogábamos a tirar unha enorme roda de tractor ,non séi de onde saíra,desde a ponte.Logo recuperábamola,buceando e rodándoa polo fondo,a uns catro metros de profundidade, hasta sacala pra volver a tirala unha e outra vez.
Non, de morriña nada. O que pasa é que a auga morna do mediterráneo permite estes excesos e estar botado todo o día dentro dela. E o tempo, o de estar así ao sol, espido, sen toalla case, a carón da auga. A foto, en todo caso, é unha marabilla: desas que fican na memoria para sempre.
Esta foto fermosísima, que forma parte dunha antoloxía exposta en Roma estes días, tráeme lembranzas do que nunca será. 
6 commenti:
A foto é preciosa, de película neorrealista italiana. Aínda que tamén podían ser uns rapaces dos anos 50 en Auria, baixo a Ponte Vella e á beira do Miño, ou na Pena de Francia dende onde se botaban os que nadaban mellor.
Bonita foto, si.
A miña nostalxia da felicidade ficou nas lembranzas de ter o corpo mergullado na auga transparente e quentiña da praia de Es Trenc en Mallorca.
A mín tráeme lembranzas do río da infanza.Xogábamos a tirar unha enorme roda de tractor ,non séi de onde saíra,desde a ponte.Logo recuperábamola,buceando e rodándoa polo fondo,a uns catro metros de profundidade, hasta sacala pra volver a tirala unha e outra vez.
Non se me poña morriñoso!
Non, de morriña nada. O que pasa é que a auga morna do mediterráneo permite estes excesos e estar botado todo o día dentro dela. E o tempo, o de estar así ao sol, espido, sen toalla case, a carón da auga. A foto, en todo caso, é unha marabilla: desas que fican na memoria para sempre.
que ledicia, que potencia teñen as lembranzas que non serán xamais...
Posta un commento