Caxigalines nella Reguera'l Campizu

25 aprile 2009

POÉTICA AVANT LA LETTRE


Poética

Discurro fríamente sobre a expedición

de títulos de nobreza ou patentes de patria indeleble;

recobro aquela tensión antiga

das argumentacións retóricas,

ensalmadas en xade e ónice barato;

escollo uns verbos esquecidos

e algún substantivo empedrado de funghi porcini

-a sintaxe, por suposto, non importa-

e limítome a reproducir un vello alcume

sen sorpresas,

coas letras imprescindibles

de calquera abecedario,

íntimo ou non.

En ocasións, respeto aos maiores

coa dicción aprendida nalgunha escola

de signos máis ou menos comprensibles.

Imposto algo, o necesario,

para que non digan que emito

con suspiro funeral

a épica das nosas voces.

Aínda así, detesto esas parvadas

do solpor en devesas e brañas

ou a corriente luxosa de esdrúxulas e galo morto

ao servizo dun cadáver heroico

ou dunha tristura, si tristura, de séculos

a penas expiada.

Eu xa non agardo moito de todo esto:

se cadra versificar con pouco ruído

as poucas palabras que xurden deste corpo,

ata que coloquen contra o meu padal

algunha moeda de prata,

con que pagar a limpa travesía sen vinganzas.

Nessun commento: