Caxigalines nella Reguera'l Campizu

31 maggio 2007

SALA DE ESPERA

Teño que estar ás nove, sen almorzar. Para probas varias. Escribo para esquecer. Pero non sei se vale de algo. Vou facer a cea. Unha tortilla de patacas lévame máis tempo. Moito mellor. Entreterse, mentres vexo pasar o tempo. Bueno: non miro o tempo. Pero pasa. Para todo hai unha primeira vez. Asáltame esa especie de consolo. Pero sigo dándolle voltas. Escribo para esquecer. As miñas fillas teñen a radio encesa. A música non me disgusta, pero é difícil aturar algo. Paseo por Internet para divertirme algo. E sempre volvo ao mesmo rego. Vai ser moi difícil saír de aquí.

13 commenti:

Marinha de Allegue ha detto...

As esperas sempre son duras e fanse eternas máis ás veces compensan moito...

Unha aperta enerxética.
:)

Nuca ha detto...

é normal

Anonimo ha detto...

A que non pasou nada? Ves?

Anonimo ha detto...

Actualice, plis, e que sexan boas novas. :)

Marcos Valcárcel López ha detto...

Case me deixa preocupado polo ton inicial do post. Agardo que sexan probas rutinarias e que non haxa novidades negativas. Unha aperta.

Manuel Ángel Candelas Colodrón ha detto...

O taller deume vez para o luns: pequenas reparacións. Se hai wifi no taller, escribo.

Anonimo ha detto...

Non deixe de facelo, en ningún caso. Moitas apertas.

Anonimo ha detto...

Veña, amigo, non nos sexa tan aprensivo, que non ha ser nada. Que vostede loce novo e xovial, e iso tamén se nota por dentro e por fóra.

Anonimo ha detto...

Moitas gracias a todos polos ánimos. O de novo está por ver cos meus 46. O de xovial tentareino sempre.

Anonimo ha detto...

agardo que non sexa nada grave e si, por favor, alegre e xovial sempre :)

Anonimo ha detto...

Acabo de enterarme de que anda vostede de reparacións, Arume. Estas cousas sempre poñen algo de medo, pero xa verá como non ha ser nada. Unha aperta grande.

Anonimo ha detto...

Tróuxome tamén algo preocupado o seu silencio, vexo que volve ás andadas, sinal que todo saiu ben, alégrome.
Apertas.

torredebabel ha detto...

o malo das esperas non é o posible resultado senón as espantosas fantasías coas que ocupamos o tempo. Fai ben en pensar noutra cousa...