Na rúa Fermín Penzol, enfrente da Biblioteca Central, sobrancea o Picadillo, un clásico dos restorantes da animada parte vella de Vigo. Un clásico e persoalmente un lugar de culto, un santuario da felicidade nocturna, un deses praceres que reserva a vida para longa memoria. A carta cubre distintas sensibilidades, cun toque étnico e exótico (por ser breve e impreciso) na elaboración de certos pratos: o polo tandoori ou tikka masala está delicioso, así coma o risotto de gambas ou coma o seu emblemático polbo con gambas á prancha con allo. Para padais contundentes e sobrios, o entrecot resulta perfecto ou ben o carpaccio ornado de tapenade e parmigiano; para delicados, as saladas de noces, queixo e salsa tartar compiten coas tostas de mariñadas rinchas. O postre, para alguén coma min, escasamente larpeiro, é obrigatorio: o brownie, entre outras marabillas, é moi especial. O local ten un encanto particular e nas noites dos venres e dos sábados está moi difícil atopar sitio, aínda que paga a pena agardar. O xantar do sábado ten unha particulariedade que xa moita xente coñece e pola que hai que reservar: a fantástica hamburguesa máis ca completa, cun sabor inigualable, probablemente unha das mellores hamburguesas que se poden comer hoxe en Vigo. Iso si, moi abundante, polo que é preferible compartir.
Bastaría todo esto para ser un restorante de referencia obrigada en Vigo, se non fose porque teñen o servizo máis encantador da cidade. Certo é que son xa máis amigas ca camareiras, debido ao repetido disfrutar do seu local, pero son moi boa parte do éxito indiscutible do restorante. Hoxe iremos por alí. Caeremos, coma case sempre, sobre as once ou doce da noite. Sentaremos na barra e deixaremos que pase o tempo entre risas e divertidas conversas. Pecharemos, coma tantas outras veces, o bar e prolongaremos a charla e a euforia na intemperie. O Picadillo, unha casa de comidas fantástica, forma, sen dúbida, parte sentimental das nosas vidas.