SKATING RINK

Despois de deixar as bolsas do Fairway no apartamento, decidimos dar un paseo por Central Park, a uns cincocentos metros da casa sen cambiar de beirarrúa. Camiñamos un pouco pampos, cos ollos abertos e atentos a cada movemento na rúa. Case non falamos. Desde ao lonxe e ao final da rúa, víanse as ponlas das arbres núas, coa silueta do Dakota á esquerda. Quedamos un rato mirando aqueles famosos tellados verdes e cruzamos para o parque a través da seara chamada Strawberry Fields, en honor a John Lennon, asasiñado naquel mesmo lugar, perto do seu apartamento no edificio maldito onde tamén Polansky rodara Rosemary's baby, traducida ao español co desvelamento de toda sorpresa: La semilla del diablo.

Os esquíos saltaban a cada paso pola herba dura do parque, xiada polo inverno e tocada nos sitios máis umbríos pola mesma neve caída durante a semana anterior á nosa chegada. Facía un sol un tanto morno, que preludiaba a primavera, pero comprobamos que bufandas e puchas seguían a ser indispensables. Quedaramos cos nosos amigos na pista de patinaxe. Alí entramos. Alugamos os patíns e comezamos a esvarar sobre o xeo coa impresión de ter estado alí miles de veces. O impacto da chegada ía amainando e unha lene sensación de familiariedade foise acubillando no noso corpo coa marca superficial dun infatigable sorriso. Foi ese o primeiro momento en que decidín cantar polo baixo a todo volume o newyork de Sinatra. Naquel momento tamén desexaba bicar a todo o mundo. E, por suposto, así o fixen.