Hai tempo que non renovo as miñas anotacións sobre pequenos praceres da mesa. Hoxe toca un costume aberto hai pouco no meu bar de referencia, no Prada a tope: agasallar xunto ao viño cun prato de morcilla leonesa de Matachana (moi famosa, por certo, en Asturies, onde non entra calquera morcieya) cunha pataquiña. O venres así foi. O que pasou despois non está ben que o diga.
4 commenti:
Pois haber si e certo e nos vemos.
Temos con Apicultor e Marcos pendente unha Comida en Baiona.
Temos que ANIMALOS a que veñan.
Saudos.Trebolle
ai! acábanme de entrar ganas de tomarlle algo aí... Aínda que non me gusta que me dean morcilla... Que nos dean esa de de escalope ao cabrales... lembras?
O que se fai despois dos viños e as tapas sempre é inconfesábel...
Despois de un bo viño, fanse moitas confesións e se tens uns ollos alucinados con orellas clavados na caluga que lles den morcillas!! que nos ao noso... que son as confesións inconfesables dun tranvía chamado deseo
De fontes xeralmente ben informadas sábese que nalgunha taberna da rúa Canceleiro houbo confesións de moi alta tensión sexual. Newyorkers e cronopias estaban entre as desveladoras de secretos íntimos. A outra pode que habite neste blogomillo desde case os seus comezos. Ou non?
Foi tanto como se conta? Hai expectación na rúa desde entón.
Posta un commento