Vai afianzándose o outono e con el a maldita chuvia, a escuridade e o frío teimudo. Terei que lembrar cada minuto a calor abafante de Bologna, o suor exquisito en san Barnaba camiño do traghetto, a asfixia a carón do Po sen sombra nin amparo, a brisa cálida en bicicleta pola vía Ercole I, o arrecendo a noite calurosa e fume de verbena nos baluardos de Ferrara. Terei que abrigar estes brazos que queimou o sol de Italia cos recordos e lembranzas daquela terra.
Entendo que estou aquí de tránsito ata que regrese de novo a aquel meu piccolo paradiso.
Nessun commento:
Posta un commento