Metal vs. metal. Hostias por un tubo. Parafusos, porcas polo ar de Vigo. Fume, lume, gume. Corpo a corpo. Carne vs. carne. Mentres, Figueroa pide demisión do alcalde (en Copenhague) e do concelleiro de Seguridade Cidadá. O alcalde, retornado, pide responsabilidade á conselleira de Traballo e ao presidente e de paso despreza á delegada por incapaz. A patronal, que uns días sacou ternos novos para reunirse no centroculturalcaixanova para protestar (unha sentada, en sentido estricto) polos actos suponse que tratándose de Vigo suévicos, pide cadeas pero non pía. A delegación do goberno mira tamén para Mato e pídelle que arranxen esto. O subdelegado di o que lle din e chama por reforzos. O vicealcalde, alcalde accidental, non saca paliativos. A superdelegada permanece calada. Entre os cidadáns prende a polémica e no interior de cada un tamén ("todo está ben, eu tamén sairía, pero se che collen o coche polo medio: que culpa tes?": o coche, sempre o coche). Os xornalistas abandonan as roldas de prensa, mentres non atopan un pequeno oco para explicar cal é a razón última destas cruentas leas de corpos polas avenidas ou polo pequeno castelo de Barreras. Aproveitan todos (con maior ou menor grao de miseria) a xustificada ou inaceptable ira destes días.
A finde será unha tregua ata o luns en que se agarda que Citroën, o intocable Citroën, sexa chamado á protesta. Coma na anterior ocasión de hai case dous anos, eu fago a pregunta: por que temos sempre que chegar a isto?
Nessun commento:
Posta un commento