Tiro do post anterior para recomendar o interesantísimo último número de Dirigido Por, dedicado a Federico Fellini e a súa maxistral cinematografía. Todo porque este ano se cumpren os cincuenta anos da gravación de La dolce vita.
Aínda que non hai necesidade de elixir un director de entre os centos que alimentan a miña educación sentimental, un dos máis eminentes, sen dúbida, é o xenio de Amarcord ou de 8 e mezzo, entre varias outras alfaias do cinema.
Se a el engadimos o grande Marcello Mastroianni facendo de Marcello Rubini, o paparazzo das estrelas que camiñan por piazza del Popolo ou por via Veneto, o recordo desta marabillosa película faise vivísimo e extraordinario. Mirar La dolce vita conduce directamente ao paradiso.
Nota: Lore, como esquecer Trevi ou as termas de Caracalla. E a Nino Rota. E a Giulietta Masina.
Nessun commento:
Posta un commento