Saín, por primeira vez en tres semás, de Vigo. Eliximos san Vicente, na península do Grove (Ogrobe seica é o topónimo correcto). Despois de xantar no Pirata (navallas e peixe), celebramos que as fendas fechan cun paseo polo vieiro taboado cara o final da terra, xusto onde a canción comeza a escoitarse. Tempo de verán británico, pero a morna friaxe facíase incendio co calor dos seus brazos. Ay, Sálvora!
25 giugno 2007
SÁLVORA
Saín, por primeira vez en tres semás, de Vigo. Eliximos san Vicente, na península do Grove (Ogrobe seica é o topónimo correcto). Despois de xantar no Pirata (navallas e peixe), celebramos que as fendas fechan cun paseo polo vieiro taboado cara o final da terra, xusto onde a canción comeza a escoitarse. Tempo de verán británico, pero a morna friaxe facíase incendio co calor dos seus brazos. Ay, Sálvora!
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
5 commenti:
Se o "verán celta" tamén ten o seu encanto aínda que encha un pouco ás veces. Non estiven aínda en Sálvora, pero ten un deses nomes que namoran.
PD: e gracias por avisarme da reseña do Faro, é unha sorte que se lembren de un.
Pois eu prefiro os abafantes veraos da Toscana.Por enriba dos 30 graos, falamos.Moi suxerente a foto.
Ogrobe, teño moitas ganas de volver aí, a ver se toca este verán que, en parte, agradezo que non estea sendo demasiado caluroso aínda.
Xa virá a calor, din, e xa acabaremos farta dela.
Posta un commento