Estou na sala de investigadores da Biblioteca Xeral de Santiago, no Pazo de Fonseca. Desde a fiestra míranse as arbres da Alameda e o perfil neboento do Pedroso. A sala é pequena: estamos dúas persoas e maila bibliotecaria. Hai obras no edificio de Correos e os martelos confúndense co bater da chuvia. O ceo ten esa negrura de treboada e a luz íntima da mesa protexe esta escrita. Agardo polos libros que pedín e penso, coa ollada posta nos lombos de coiro que agochan desafiantes as letras poucas veces lidas, noutro tempo, con estas mesmas pedras, pero sen esta morna lembranza.
6 commenti:
Pois eu tiven un contratempo a última hora, pero senón aínda nos habíamos cruzar.
Foi mágoa. Eu creo coñecelo polas fotos dos libros. Por alí ando menos veces do que me gustaría, pero algunha vez caio.
Oia, se se achega á capicidade de chumbo para a semana, avise, que hei andar por alí...
Posta un commento