Non sei por que mentres pasaba a fregoa (ou fregón, non sei: do mesmo xeito que dicimos ordenador e non tanto ordenadora) pola cociña chegou á miña memoria minguante este marabilloso exemplo de fachendosa fidalguía asturiana.
Antes que Dios fuese Dios,y los peñascos, peñascos,los Quirós eran Quirósy los Velascos, Velascos.
Se cadra foi porque vin o outro día a don Agustín, na nosa peixería de cabeceira, e alí me contou que polas súas tamén asturiaspatriasqueridas pasou case 8 anos da súa vida con episodios ben fermosos, lembranzas proustianas en forma de sidra e bocadillos de anchoas, que algún día terá que contar para pracer de todo o mundo.
Ilustración: a Escalerona, a escaleira número 4, onde hai que quedar sempre, amigo Agustín, na foto o día da inauguración, en 1934.
1 commento:
Precisamente, mire que casualidade, estaba agora pensando nese señor e no seu "Valados"...
Así dá gusto mercar peixe. Había de estar eu máis fraco se soubese desa peixería e me caese máis a pé.
Por certo, eu tamén vivín en Asturias, pero só dous anos. Nótase. ;-)
Posta un commento